Eiđi Oue
„Silina se osećala od početka do kraja ovog istorijskog izvođenja [Šenbergove kantate Gurelider] pod rukovodstvom Eiđija Ouea. Nјegovi muzičari su bili u pitpunosti posvećeni i dostigli su najviši standard izvođenja koji pamtimo od Simfonijskog orkestra iz Barselone. Eiđi je ovu izuzetno kompleksnu kompoziciju dirigovao po sećanju, a interpretacija je odisala ogromnom snagom.“ (Dnevni list El Mundo Cataluña)
Eiđi Oue je rođen u Japanu, a časove klavira je počeo da uzima kada je imao četiri godine. Sa 15 godina, Oue je upisao Muzičku školu Toho Gakuen, instrumentalni smer, a iste godine je krenuo na studije dirigovanja u klasi Hidea Saita, učitelјa Seiđija Ozave. Ozava ga je 1978. godine pozvao da se usavršava u Muzičkom centru Tenglvud, gde je upoznao Lenarda Bernštajna, koji je postao njegov mentor i kolega. Nјih dvojica su zajedno nastupali na tri međunarodne turneje, sa koncertima u Milanskoj skali, Bečkoj državnoj operi, Operskoj kući iz Bastilјe u Parizu, kao i u Moskvi, Sankt Peterburgu, Berlinu, Rimu i drugim muzičkim centrima. Godine 1990. je pomagao Bernštajnu da osnuje Pacifički muzički festival u japanskom gradu Saporo, gde je radio kao rezidencijali dirigent festivalskog orkestra.
Eiđi Oue je počasni dirigent Filharmonije iz Osake, gde je radio kao muzički direktor od 2003-2011. godine, kao i počasni dirigent Filharmonije Severnonemačke radiotelevizije iz Hanovera, nakon jedanaest godina na mestu šefa-dirigenta (1998–2009). Takođe, bio je na pozicijama muzičkog direktora Orkestra Minesote (1995–2002) i Simfonijskog orkestra Barselone i Nacionalnog orkestra Katalonije (2006–2010). Pored ovih angažmana, radio je kao muzički direktor Muzičkog festivala Grand Teton u Vajomingu od 1997-2003. godine. Osim rada na ovom festivalu, njegovi letnji angažmani u SAD obuhvataju i učešća na muzičkim festivalima Ravinija, Tenglvud, Grand Park, Vulf Trap, Raund Top i Midland.
Eiđi Oue je nastupao kao gostujući dirigent širom SAD-a, sarađujući sa Nјujorškom filharmonijom, Filadelfijskim orkestrom, Losanđeleskom filharmonijom i simfonijskim orkestrima iz Detroita, Sent Luisa, Montreala i Toronta. U Evropi je dirigovao orkestrima među kojima se ističu orkestri Radiotelevizije iz Frankfurta, Gevandhaus iz Lajpciga, Gulbenkijan iz Lisabona, Nacionalne akademije Santa Ćećilija, Španski nacionalni orkestar, Simfonijski orkestar Švedske radiotelevizije, Minhenska filharmonija, Filharmonija iz Osla, kao i orkestri Nemačke opere iz Berlina i Zapadnonemačke radiotelevizije iz Kelna. Eiđi je 2005. godine prvi put nastupio na Festivalu u Bajrojtu, gde je dirigovao produkciju Tristana i Izolde.
Među značajnijim angažmanima tokom poslednjih nekoliko sezona izdvajaju se velika svetska turneja povodom stogodišnjice postojanja Tokijske filharmonije, zatim turneje po Japanu i Južnoj Americi sa Filharmonijom Severnonemačke radiotelevizije, prvi nastupi sa Brazilskim simfonijskim orkestrom, teatrom Kolon iz Buenos Ajresa, kao i simfonijskim orkestrima iz Šangaja i Guangdžaua i nastupi sa Orkestrom Koncerthaus iz Berlina, Tonkinstler orkestrom, Simfonijskim orkestrom Srednjenemačke radiotelevizije iz Lajpciga, Simfonijskim orkestrom Kastilјe i Leona i Mlade nemačke filharmonije, kao i produkcija operete Slepi miš u tokijskoj Operi Nikikaj. U sezoni 2014/15. i narednim sezonama, započinje saradnju sa Malezijskom i Beogradskom filharmonijom i ponovo će dirigovati Simfonijskim orkestrom iz Sao Paula, Varšavskom filharmonijom, Orkestrom Minesote, Milanskim simfonijskim orkestrom i Nacionalnim simfonijskim orkestrom RAI.
Eiđi Oue je ostvario veliki broj snimaka sa Orkestrom Minesote i repertoarom na kome su dela Bernštajna, Stravinskog, Malera, Štrausa, Koplenda i Rahmanjihova. Sa Orkestrom Severnonemačke radiotelevizije iz Hanovera je snimao muziku Entajla, Martinua, Šnitkea i Štrausove orkestarske pesme sa sopranom Mihaelom Kaune, dok je za diskografsku kuću Deutsche Grammophon snimio violinske koncerte Paganinija i Špora sa Hilari Han. Neguje posebnu strast prema radu sa mladim muzičarima, te od 2000. godine radi kao profesor dirigovanja na Akademiji za muziku, pozorište i medije u Hanoveru. Među brojnim priznanjima i nagradama koje je dobio izdvajaju se nagrada Kusevicki 1980. godine sa festivala Tenglvud, kao i prva nagrada i Zlatna metalјa Hans Haring sa takmičenja dirigenata Mocarteum u Salcburgu 1980. godine. U novembru 2005. godine je dobio Muzičku nagradu Pretorijus od nemačke savezne државе Доње Саксоније, а 2009. године и Орден заслуга Доње Саксоније.